بارنامه متداول ترین و مهم ترین سند حمل بار در سیستم های حمل و نقل است و نشاندهنده سه مورد است:

• قرارداد حمل بار؛

  نشان می دهد که کالا یا بار برای حمل به مقصد تحویل داده شده است و ظوابطی که حمل و نقل طبق آن انجام می شود را با جزئیات نام می برد.

• رسید کالا؛

  نشان می دهد که حمل کننده بار را تحویل گرفته است.

• سند مالکیت کالا؛

  سندی است که اجازه می دهد بعد رسیدن کامیون به مقصد، بار تحویل صاحب اصلی آن شود. همچنین به دارنده آن اجازه می دهد تحت ضوابط قرارداد حمل، در صورت فقدان کالا یا آسیب دیدن آن، ادعای خسارت کند.

در نظر داشته باشید که طبق قانون، مالکیت بارنامه برابر است با مالکیت کالا. یعنی در هر شرایطی دارنده بارنامه، مالک کالا شناخته می شود.

در بارنامه می توان رساننده بار را نیز مشخص کرد تا در صورت سرقت اعتباری نداشته باشد. در نهایت با توجه به امکانات و شرایط بارنامه که قابلیت بیمه شدن را نیز دارد، می توان از آن به عنوان ایمن ترین سند حمل بار یاد کرد.

بیجک یا بیژک در واقع یک کلمه هندی بوده است که به سیستم باربری کشورمان وارد شده است. کارکرد این سند تا حدودی مانند بارنامه است؛ از این لحاظ که نوع بار، مقدار آن، فروشنده، راننده و موارد دیگر در آن نوشته می شوند. موارد اصلی استفاده بیجک نیز در مواردی است که چند فرستنده توسط یک کامیوندار اقدام به فرستادن بار خود می کنند و هر کدام بیجک بار خود را دریافت می کنند.

تفاوت اصلی بیجک با بارنامه این است که جزئیات و امینیت بالای بارنامه در بیجک وجود ندارد و در مواردی ممکن است بیمه نیز به بار تعلق نگیرد.

حواله بار از دسترس ترین سند بار است ولی از لحاظ ایمنی و امنیت در پایین ترین سطح قرار می گیرد. حواله معمولا برگه و سند و انتقال بار است و دارنده آن نیز به عنوان صاحب بار شناخته می شود. استفاده از آن هنگام حمل بار حساس و مهم توصیه نمی شود. زیرا شامل بیمه نیز نمی شود.